Search Results

Καθώς το ταξίδι μας συνεχίζεται, γίνεται όλο και καλύτερο με τη φωτογραφία. Υπήρχαν κάποια σημεία του ταξιδιού μας που δεν είχαν να κάνουν με το θέμα αλλά ιστορίες να διηγηθούν. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Ίσως δεν έπρεπε να είναι καθόλου έτσι αλλά δεν ασχολήθηκα με τη φωτογραφία με κανονική κάμερα μέχρι πριν λίγα χρόνια και δεν ήμουν καν καλός. Έχοντας εξασκηθεί αρκετά, δεν θα θεωρούσα τον εαυτό μου καλό, αλλά μπορώ να πω ότι το απολαμβάνω περισσότερο από ποτέ. Αυτή θα είναι μια από τις τελευταίες αναρτήσεις με «κακές» φωτογραφίες. Όντας στο τρένο και καθώς πηγαίναμε απο μέρος σε μέρος, γύρω από τη νότια Αγγλία, υπήρχαν στάσεις όπου δεν έχω φωτογραφίες να μοιραστώ στην παρέα μας, οπότε θα τις παραλείψω προς το παρόν. Όμως, έχουμε ένα μέρος που επισκέφτηκα σε αυτο το ταξίδι και ευτυχώς έχω κρατήσει ενα <<αποδεκτό>> περιεχόμενο. Αυτός είναι ένας άλλος σημαντικός τομέας στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου και ένας μια απο τις λίγες ενώσεις με την Ευρώπη. Καθώς φτάσαμε αργά το βράδυ και σαν περπατούσαμε στα πεζοδρόμια, βλέποντας ανθρώπους σε κάθε μεριά να απολαμβάνουν το ποτό τους στις παμπ και άλλους να «απολαμβάνουν» το τσιγάρο τους σε μικρές γωνιές ή σημεία, μπορείτε να δείτε ένα καλά φωτισμένο κάστρο να ξεπροβάλλει, μακριά στο ψηλότερο σημείο της περιοχής οπου κατέχει σημαντική θέση. Έχει πολλή ιστορία και δέσποζε στα παράλια και στα γύρω μέρη της την εποχή εκείνη. Δεν είχαμε πολύ χρόνο όμως, όλα αυτά είναι μια γρήγορη ματιά καθώς κατευθυνόμαστε στον ξενώνα μας. Μα τι ενδιαφέρον μέρος για να περάσετε μια νύχτα... Στην αρχή συναντάμε έναν τυχαίο και παράξενο Σκωτσέζο τύπο που μας <<ταξιδεύει>> πίσω από τις μέρες μας στη Σκωτία. Στη συνέχεια, καθώς εξερευνούμε τριγύρω, θα βρούμε ένα τυχαίο άγαλμα που φλερτάρει με μια σκούπα και ένα παράξενο μπάνιο που πιθανότατα να ήταν ένα σαλόνι. Όλο το κτίριο μοιάζει με τη δεκαετία του '50. Πολύ καλό. Όλα αυτά μέχρι τις 3 τα ξημερώματα όπου μας ξυπνούν κατι περίεργοι τύποι και κάνουν τα δικά τους χαχαχα. Όλα αυτά μέσα σε μια νύχτα. Το επόμενο πρωί έπρεπε να ξυπνήσουμε νωρίς, να κάνουμε μια γρήγορη βόλτα, να πιούμε ένα καφέ και να κατευθυνθούμε προς το τρένο για την επόμενη στάση. Σε αυτό το σημείο, συνειδητοποιούμε πόσο σημαντική μπορεί να είναι μια κάμερα. Απλά αφήστε τη δημιουργικότητα ελεύθερη... Εδώ έρχεται το blog. Ο καλύτερος φίλος μας που χτυπάει τη μοναξιά με ένα ρόπαλο. Ας συνεχίσουμε όπως κάνουμε στη ζωή μας! Πάμε; dover- Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΞΕΚΙΝΑ!

Προσκρούοντας σε έναν από τους πιο σημαντικούς γεωγραφικά αλλα και εμπορικά δρόμους και λιμάνια της Αγγλίας στην ιστορία. Το όνομα μοιάζει αρκετά με τον προηγούμενο προορισμό μας και είχε πολύ σημαντικό ρόλο στην εμπορική επιχείρηση που ώθησε την οικονομική ανάπτυξη της χώρας και της ίδιας της περιοχής. Αφού το επισκεφτείτε, μπορείτε να δείτε καθαρά τις παλιές αντίκες από τον 19ο αιώνα και παλαιότερα να βρίσκονται γύρω από το λιμάνι. Δίπλα στο λιμάνι, υπάρχει μια μαρίνα που είναι γεμάτη μοντέρνα θαλαμηγούς με πολλά χρώματα και ποικιλία διακοσμήσεων. Διαφορετικές χώρες και ταξιδιώτες από όλο τον κόσμο συγκεντρώνονται εκεί. Ειδικά τα Χριστούγεννα μπορείτε να δείτε όλα τα φώτα από τα όμορφα διακοσμημένα καραβάκια απολαμβάνοντας ένα ζεστό ρόφημα! Στο τέλος μπορείτε να δείτε την αντίθεση ιστορίας και σύγχρονου κόσμου. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ή σε άλλες εποχές όπου μπορεί να βρεθεί καλύτερος καιρός, ο τόπος είναι γεμάτος από κόσμο που θέλει να ξεφύγει από την πραγματικότητα και την καθημερινότητα... Κάτι που αναλύσαμε και περάσαμε σε μια από τις πρώτες μας αναρτήσεις. Υπάρχουν μερικές παραλίες, αλλά πολλά όμορφα διακοσμημένα καφέ και μπαρ. Περπατώντας στο κέντρο της πόλης, δεν υπάρχουν πολλές επιλογές, αλλά μια από αυτες ειναι τα καταστήματα και παμπ, διακοσμημένα με πινελιές απο τον 18ο και 19ο αιώνα όπως τα πεζοδρόμια, οι δρόμοι και τα κτίρια. Ας περπατήσουμε στο <<Ραμςγκειτ>> όπου επισκεπτόμαστε το λιμάνι και ας απολαύσουμε τη διακόσμηση της νέας και της παλιάς εποχής!

Αν κάποιος μου έλεγε πριν από χρόνια να εξερευνήσω τον απέραντο και άπειρο κόσμο και τη θάλασσα ολομόναχος θα γελούσα καθώς το μυαλό μου δεν ήταν τόσο καλά εξερευνημένο και αόριστο. Πολλοί αμφισβητούν τη μοναξιά και οι περισσότεροι δεν την αντέχουν! Για άλλους, μπορεί να θεωρηθεί ως ταλαιπωρία ακόμη και βραχυπρόθεσμα, αλλά αν κάποιος δεν τη πολεμήσει και δεν μάθει να ζει γύρω από αυτή, δεν θα τη ξεπεράσει ποτέ. Μόλις το κάνετε όμως... Θα απολαύσετε τη θετική πλευρά της! Θα εξερευνήσετε και θα μάθετε περισσότερα για τον κόσμο, τον εαυτό σας με την αυτοπειθαρχία μαζί. Πόσο θα είσαι πρόθυμος και πόσα μπορείς να δεχτείς και να ανεχθείς ως ώριμος ενήλικας με ένα παιδί που έχει επιβιώσει στο κεφάλι κρατώντας την τρέλα και τη φαντασία που είναι τόσο τεράστια όσο το σύμπαν μας! Ωστόσο, είναι πραγματικά οδυνηρό να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Θα μπορούσαμε ακόμη και να το συγκρίνουμε ως να το κατακτήσετε ή να ξεκλειδώσετε αυτήν την ειδική ικανότητα και τότε θα τη λατρέψετε. Μπορείτε να φτάσετε ακόμη και σε αυτό το «γαλήνιο μέρος» που άλλοι δεν μπορούν καν να φανταστούν. Ή όπως λέμε ξεκλειδώστε ένα «χάκι» για όσους που θα καταλάβουν. Καθώς αυτό δεν είναι ένα ταξίδι για έμπνευση ή πώς να ξεπεράσουμε τη μοναξιά, θα συνεχίσουμε προς τα ανατολικά και θα εξερευνήσουμε περισσότερα από αυτήν τη μοναδική γη! Ως δώρο γενεθλίων από εμένα στον εαυτό μου, ήταν ένας κρύος και βροχερός Δεκέμβρης όπου κατευθυνθήκαμε στο Margate. Αρκετά ιστορίκο μικρό μέρος, που φέρνει ενέργεια και εικόνες από τον μεγάλο πόλεμο. Η εστίαση στα κύματα και η ηρεμία της θάλασσας, αν και ατελείωτη, ήταν πιο σημαντική για εμάς. Η τέχνη του δρόμου μπορούσε να βρεθεί επίσης. Ένα πράγμα που είναι δύσκολο να εξηγηθεί... Τα σύννεφα... Μερικές φορές μπορεί να κρύβουν μια δυνατή βροχή πίσω τους. Φαίνονται σκούρα ή πιο ανοιχτά ανάλογα με τη «διάθεσή» τους. Άλλες φορές μας φέρνουν έναν πραγματικά πολύ λαμπερό ήλιο. Συχνά συναντάται ως ηλιοφάνεια ή ηλιοβασίλεμα. Τι δώρο και αυτό! Τα χρώματα, οι ήχοι που μπορείτε να απολαύσετε νωρίς το πρωί ή αργά το βράδυ δεν περιγράφονται. Θα καταλάβετε καλά όταν απολαύσατε αυτές τις στιγμές ταξιδεύοντας ή αν έχετε περάσει χρόνο όσο συνέβη αυτός ο ρομαντισμός των χρωμάτων! Περπατώντας μέσα στο δάσος και τον κεντρικό δρόμο αυτού του όμορφου μικρού μέρους... Ας βρούμε περισσότερα για αυτά για τα οποία μιλήσαμε και ας ανέβουμε στο τρένο και τα λέμε στην επόμενη στάση!

Πριν ξεκινήσουμε με το ταξίδι μας, ίσως έχετε παρατηρήσει ότι δεν δημοσιεύω τόσο συχνά. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν είναι απλώς μια ανάρτηση ή απλώς ένα κείμενο. Μερικές από τις αναρτήσεις έχουν περισσότερα σχετικά με τη φωτογραφία και άλλες περισσότερο μια ιστορία. Χρειάζεται συναίσθημα για να γράψεις κάτι και είναι επίσης μια μορφή τέχνης. Δεν γράφω όποτε θέλω αλλά όποτε το νιώθω. Είναι βαθύ και εξουθενωτικό. Μετά από αυτό το, συνεχίζουμε την περιπέτειά μας! Αφού πέρασαν τέσσερα χρόνια και γνωρίσαμε μια νέα κουλτούρα με υπέροχους ανθρώπους και λυπηρό καιρό ('λολ'), ήρθε η ώρα να μετακινηθούμε ελαφρώς νότια, στην πρωτεύουσα της μεγαλύτερης χώρας του Ηνωμένου Βασιλείου. Το Λονδίνο είναι το μέρος όπου συναντιούνται πολιτισμοί, άνθρωποι, φαγητό, παραδόσεις και πολλά άλλα από όλο τον κόσμο. Το τεράστιο δεν θα ήταν αρκετό ή ακόμα και ακριβές για να περιγράψει κανείς το μέγεθος του. Θυμάμαι όταν είχα μια συνδεδεμένη πτήση από την Ελλάδα στη Σκωτία και δεν μπορούσα να δω ποτέ το τέλος του Λονδίνου. Έχω ταξιδέψει λίγο... Όχι όσο θα ήθελα (το δουλεύω) αλλά αυτό είναι το κάτι άλλο. Φυσικά υπάρχουν θετικά πράγματα όπως η ποιότητα ζωής, τα ψώνια, οι μεταφορές (εκτός από απεργίες), όμορφα πάρκα, μουσεία όπου μπορείτε να γνωρίσετε ιστορία, αρχαίους πολιτισμούς ή απλά κλεμμένα αγάλματα και άλλα αγαθά από όλο τον κόσμο! Υπάρχει και η αρνητική πλευρά, ωστόσο, μπορεί να βρείτε πολλή βροχή, βροχή, περισσότερη βροχή και ακόμα βροχή. Κάποιες μέρες μπορείς να βρεις και τις 4 εποχές σε μια μέρα. Η μέρα θα μπορούσε να ξεκινήσει με ένα υπέροχο ηλιόλουστο πρωινό, δέκα λεπτά αργότερα μπορεί να βρέξει. Καθώς βγαίνετε από το μετρο... θα σταματήσει, Θα έχει ελαφρά συννεφιά. 15 λεπτά αργότερα, μπορεί να χιονίσει και η μέρα να τελειώσει με βροχή βράχων ή μετεωριτών. Είναι ένα υπέροχο μέρος... Ανεξάρτητα από τις αρνητικές του πλευρές. Θα συναντήσετε πολλούς, μα πολλούς ανθρώπους με διαφορετικές απόψεις και γούστα για αυτόν τον τρελό κόσμο. Πολλά πάρκα επίσης που είναι πολύ ενδιαφέροντα. Τίποτα σαν αυτά που μπορείτε να βρείτε στην Ευρώπη. Προφανώς δεν μιλάμε για Ελλάδα... και αν θέλετε να ξεφύγετε από τη χαοτική καθημερινότητα σε αυτή την πόλη της τρέλας... έχετε πολλές επιλογές για να ταξιδέψετε νότια ή δυτικά ή ακόμα και ανατολικά για να βρείτε δροσερά μέρη. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από τη μεταφορά με τρένο όμως. Το πράσινο και τα τοπία κόβουν την ανάσα. Σε κάνουν να ονειρεύεσαι, να σκεφτείς και ενδεχομένως να ‘πετάξεις’ στον κόσμο της φαντασίας. Με όλα αυτά που ειπώθηκαν ας απολαύσουμε! Πάμε;

Καθώς πλησιάζουμε στο τελευταίο κεφάλαιο του ταξιδιού μας στη Σκωτία (Προς το παρόν), περνάμε από τον τυπικό σκωτσέζικο συννεφιασμένο και γκρίζο καιρό, την ιστορία, την πρωτεύουσα, τα πανέμορφα κτίρια και τα τρομακτικά τοπία. Α... και μια περίεργη κουκουβάγια! Θα ήθελα να ξεκινήσω με τη μικρογραφία μας για αυτήν την ανάρτηση. Θέλω να το κοιτάξετε επίμονα για λίγα λεπτά και να σκεφτείτε το βάθος του πεδίου σε αυτήν την εικόνα. Το Εδιμβούργο είναι μια μεγάλη πόλη, αλλά εξακολουθεί να μοιάζει με ένα μικρό μέρος μέσα από αυτήν την εικόνα. Σίγουρα δεν είναι... Τα αποτυπώνει όλα ταυτόχρονα όμως. Κτίρια, ουρανός, τρένο, πλοία κλπ. Αυτός είναι ο λόγος που το επέλεξα. Δεν είναι εξαιρετική φωτογραφία, αλλά αυτό το γεγονός μας ενδιαφέρει. Τι θα λέγατε για το πανόραμα του αεροδρομίου; Σίγουρα τραβήχτηκε από μια κινητή συσκευή, αλλά εξακολουθεί να είναι μια τις αγαπημένες. Αφου μου αρέσουν τα ταξίδια, οποτε η φωτογραφία μιλάει από μόνη της. Ας περάσουμε όμως από την πόλη. Ήταν η πρώτη μου εμπειρία από το δημοφιλές κόκκινο λεωφορείο. Παλιά (εξωτερικά) κτίρια που διατηρούντε σε εξαιρετική κατάσταση. Είναι και λίγο τρομακτικό ταυτόχρονα όμως, ειδικά τον χειμώνα. Είναι αρκετά σκοτεινά, τα δέντρα δεν έχουν φύλλα πάνω τους, συννεφιά, ανάλογα με την ώρα βέβαια αλλά και πάλι τόσο όμορφα. Πέρασα μόνο έξι μήνες εκεί, αλλά αυτό δεν με εμπόδισε να το επισκέπτομαι πολλές φορές το χρόνο. Μπορεί να είναι πολύ <<γεμάτο>> τα Σαββατοκύριακα, αλλά οι άνθρωποι είναι καλοί και έχετε πολλές επιλογές για να πάτε από καφέ σε καφέ, σκωτσέζικο πρωινό ή να επισκεφτείτε μουσεία ή ακόμα και το κάστρο! Ας απολαύσουμε μερικές φωτογραφίες και να ξεκινήσουμε το δεύτερο μέρος του ταξιδιού μας! Μείνετε συντονισμένοι για την επόμενη ανάρτηση καθώς θα κινηθούμε νότια.

Μετά το διάλειμμά μας με την εορταστική μας ανάρτηση με τα λουλούδια, εδώ είμαστε και συνεχίζουμε με την εξερεύνηση της νέας πράσινης αλλά γκρίζας και κρύας αλλά υγρής και ζεστής ταυτόχρονα γής. Βρισκόμαστε μόνο σε ένα μικρό χωριό, αλλά καθώς ταξιδεύουμε, βρίσκουμε ένα από τα πιο σημαντικά και δημοφιλή μέρη σε αυτή τη χώρα. Είναι ιστορικό, με νόημα, ζωντανό αλλα «νεκρό» και παραδοσιακό ταυτόχρονα. Αυτή η ανάρτηση δεν αφορά τόσο τη φωτογραφία αλλά περισσότερο το ταξίδι! Ας δούμε πώς ζούσαν οι άνθρωποι. Πώς οι μάγειρες υπηρετούσαν τα αφεντικά τους και πώς οι κρατούμενοι επιβίωσαν στον παλιό σκληρό κόσμο. Το Κάστρο του Στέρλινγκ θα είναι το θέμα μας για σήμερα. Αυτή είναι μια εξαιρετική ευκαιρία όπου η τέχνη εμπλέκεται για να βοηθήσει τη φαντασία ή να μας βοηθήσει να δούμε πώς ήταν τότε. Επίσης, μπορούμε να συγκρίνουμε την τέχνη τότε ή να δούμε μέσα από την οπτική τους για την εκείνη. Θα μπορούσε να είναι ζωγραφική, πλακάκια, ρούχα, σχέδιο κ.λπ. Αν αποφασίσουμε να φύγουμε από το κάστρο, θα βρούμε ένα πολύ φανταχτερό τοπίο τριγύρω, μια πόλη και έναν σημαντικό παλιό πύργο στη μέση ενός μικρού δάσους. Από όλες αυτές τις φωτογραφίες, αυτή που με γοητεύει περισσότερο είναι η πόρτα αυτού του κάστρου. Υπάρχουν περισσότερα ερωτήματα όμως... Τι θα λέγατε για εκείνα τα υπόγεια μέρη όπου οι «απλοί» άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση πλέον; Τι θα μπορούσε να υπάρχει εκεί κάτω; Πώς θα έμοιαζε; Σαν μικρό παιδί... Ερωτήσεις που ζωντανεύουν περιπέτεια. Επειδή είναι ένα θέμα που δεν μπορούμε να απαντήσουμε ή να λύσουμε εδώ... προς το παρόν... Ας επικεντρωθούμε σε αυτό το ιστορικό ταξίδι και ας απολαύσουμε την περιπέτεια μέσα από τις αντι-επαγγελματικές μας φωτογραφίες.

Αυτή η ανάρτηση επικεντρώνεται περισσότερο στη φωτογραφία. Αυτές οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από εμένα και σας μεταφέρονται από διαφορετικές περιπέτειες και χώρες. Σήμερα θα επικεντρωθούμε στα λουλούδια καθώς συμβολίζουν την ανάπτυξη, την εξέλιξη, τη ζωή και την ευτυχία. Είναι η δέκατη ανάρτησή μας σε αυτό το blog. Δεν είναι ένα ορόσημο ή ένα μεγάλο επίτευγμα, αλλά ξεκίνησε ως μια πολύ ασαφής ιδέα και δεν είχα ιδέα πόσο μακριά θα έφτανε. Ωστόσο, φαίνεται ότι μου αρέσει να γράφω, να εκφράζομαι και να μοιράζομαι τις περιπέτειές μου μαζί σας. Γι' αυτό είναι σαν να κάνουμε μια εορταστική ανάρτηση για να μας ωθήσει στο εκατοστό και ακόμα πιο μακριά. Θα λέγατε ότι τα λουλούδια προσθέτουν χρώμα και διαμορφώνουν την καθημερινότητά μας; Δεν έχει σημασία αν είναι τεχνητά ή αληθινά. Άλλα μπορεί να είναι επικίνδυνα… Αυτό μπορεί να είναι εκτός δομής ή άλλα μπορεί να εκπέμπουν πολύ διοξείδιο του άνθρακα. Υπάρχει ένα άλλο ενδιαφέρον γεγονός όμως που δεν γνωρίζουμε πολλοί από εμάς. Άλλα λουλούδια φαίνονται τρομακτικά γιατί μοιάζουν σαν να έχουν «στόμα» και φαίνεται να τρώνε έντομα. Υπάρχουν πολλές θεωρίες συνωμοσίας για αυτά εκεί έξω. Ωστόσο, με την προοπτική της επιστήμης, το φυτό δεν κυνηγά τή σάρκα του θύματος ή το πραγματικό έντομο…. Είναι μόνο τις επιπλέον θρεπτικές ουσίες για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Η φύση είναι πραγματικά συναρπαστική! Συμφωνείτε ότι είναι πιθανό να κινούνται, να αντιδρούν στο φως με κακό ή καλό τρόπο, έχουν την τάση να «ακούνε» ή να αντιδρούν στη μουσική, να προσαρμόζονται στο περιβάλλον και τελικά να ενεργούν ως παιδιά. Δεν έχουν στόμα αλλά είναι ζωντανοί οργανισμοί. Πεινούν, χρειάζονται κάποιον να τα νοιάζεται αν δεν είναι στην άγρια φύση και χρειάζονται κάποιον να τους «αλλάξει» τα «ρούχα». Σας ευχαριστώ που αφιερώσατε χρόνο για να ταξιδέψετε μαζί μου στις σημερινές περιπέτειες. Ας συνεχίσουμε την περιπέτειά μας μέσα από τη φωτογραφία. Απολαύστε! Finally, If you have reached down here... You are amazing. Thank you again. oh... One last thing... Do not forget to support our youtube channel for more cooking videos in the future.

Το πρώτο μεγάλο βήμα έχει γλινει. Ξαφνικά, βρεθήκαμε στο άγνωστο. Ήταν πιο κρύο, πιο μοναχικό, νέα κουλτούρα, οι άνθρωποι ήταν διαφορετικοί... Ακόμα και το φαγητό ηταν διαφορετικό και αυτή ήταν η αρχή. Όλα αυτά έγιναν τον Σεπτέμβριο και μετά από αρκετούς μήνες έπρεπε να αλλάξουμε ξανά τοποθεσία. Μερικές φορές, άνθρωποι που προσπαθούν να σας καθοδηγήσουν, αλλά δεν θα λειτουργεί πάντα. Συμβαίνει να είναι υπερπροστατευτικοί ή να μην μπορείτε να προσαρμοστείτε ή να αποδεχτείτε τις νέες συνθήκες. Μπορεί να οδηγήσει σε κάποια συναίσθημα να ειδοποιηθούν και μετά το τελευταίο πράγμα που θέλετε είναι μια γρήγορη απόφαση. Πίεση θα υπάρχει, εγωισμός, απειρία επίσης γιατί ήμασταν νέοι και έγιναν λάθη. Ωστόσο, αν δεν γίνονταν λάθη, δεν θα μαθαίναμε. Έτσι ωριμάζουμε και συλλέγουμε εμπειρία τελικά. Παρεμπιπτόντως, αυτό δεν διδάσκεται στο σχολείο... Κάνεις λάθη... είσαι κακός, κλόουν, οι άνθρωποι χάνουν την πίστη σου σε εσένα και χειρότερα από όλα, "αντικείμενο περιφρόνησης". Δεν εξερευνήσαμε σχεδόν ολόκληρο το πρώτο έτος καθώς ήταν αρκετά ασταθές. Υπήρχε μια κίνηση μεταξύ των <<ΧαΙ λανντς>> και του Εδιμβούργου. την πρωτεύουσα για όσους δεν το γνωρίζουν. Κάθε τόσο, έπρεπε να ξεφύγουμε από την πραγματικότητα και έτσι μάθαμε για αυτόν τον μύθο. Οι φήμες λένε ότι υπήρχε μια Σκωτσέζικη λαογραφία, ένα επικίνδυνο πλάσμα που αλλάζει το σχήμα του στο νερό αλλα μπορεί να εμφανιστεί και στη στεριά ως άλογο... Η κέλπη! Συνήθως φαινόταν στα ανθρώπινα θύματά τους σαν ένα γκρίζο ή λευκό άλογο, που τα παρασύρει να καβαλήσουν στην πλάτη του και μετά να τα μεταφερθούν σε έναν υδάτινο τάφο. Ωστόσο, εάν πιαστεί χρησιμοποιώντας ένα μαγικό χαλινάρι, η τεράστια δύναμη του πλάσματος αυτου μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ασφαλή μεταφορά επιβατών ή για την ανάσυρση φορτίων. Δεν είναι η πιο χαρούμενη από τις ιστορίες που έχουμε ακούσει εκεί έξω. Βασισμένοι σε αυτόν τον μύθο, έχουμε την τέχνη να εμπνέεται... Κάτι παρόμοιο με αυτό που κάνουμε εδώ. Ταξιδεύουμε μαζί μέσα από τη φωτογραφία. Οι άνθρωποι έγιναν δημιουργικοί και άφησαν το πνεύμα τους ελεύθερο. Κανένας φόβος δεν ήταν μέρος του καθώς είναι ο χειρότερος εχθρός της τέχνης και έχουμε δύο κεφάλια γιγάντων αλόγων ή κεφάλια Κέλπης. Διασκεδαστικό γεγονός, εάν είστε θαυμαστές του Χάρι Πότερ, φαίνεται ότι τα μαλλιά τους θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως πυρήνες ραβδιών, αν και τα μαλλιά από Κέλπη θεωρούνται ως υποτυπώδες υλικό για ραβδουργία.

Εκτός από τις πολιτισμικές διαφορές, υπήρχε ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα για μένα. Η προφορά τους ήταν μια που δεν είχα ξαναζήσει. Έγινε ελαφρώς χειρότερο όταν άρχισα να δουλεύω εκεί. Στο κοινό ήταν λίγο πιο εύκολο καθώς οι άνθρωποι θα καταλάβαιναν και ίσως να μιλούσαν πιο αργά ή να άλλαζαν λίγο την προφορά τους αλλά στη δουλειά... Έπρεπε να γίνει γρήγορα, με ακρίβεια και πολλές ερωτήσεις θα ενοχλούσαν μόνο τους ανθρώπους. Αυτή ήταν η πρώτη μου εμπειρία που έζησα μόνος στο εξωτερικό. Τι θα λέγατε για την καθημερινή ζωή εκεί. Οι εφαρμογές στα τηλέφωνα ήταν απαραίτητες ενώ στην Ελλάδα, τα περισσότερα πράγματα γίνονται ακόμα χειροκίνητα ή υπάρχει γραφειοκρατία στο μεγαλείο της. Έχει αρχίσει να αλλάζει πρόσφατα, αλλά μεταβαίνουμε στο 2023 πολύ σύντομα. Αργότερα, συνήθισα τα πράγματα εκεί. Είναι ένα υπέροχο μέρος. Δεν θα πω ψέματα, αλλά μπορεί να γίνει λίγο μοναχικό. Θα το συνιστούσα για οικογένεια ή για ζευγάρια όμως. Δεν εξερεύνησα όσο ήθελα. Δεν ταξίδευα τόσο πολύ τότε. Έκανα λίγο, οπότε εδώ είμαι να μοιραστώ την εμπειρία μου μαζί σας. Νομίζω ότι το επίπεδο πειθαρχίας και η δύναμη που χρειάζεσαι για να ταξιδέψεις μόνος πρέπει να είναι υψηλά. Πρέπει να έχεις δουλέψει πράγματα με τον εαυτό σου, να έχεις πράγματα να κάνεις που σου αρέσουν ακόμα κι αν αυτά είναι φωτογραφία, βιβλία ή συναντήσεις με ανθρώπους ή οτιδήποτε σου αρέσει. Ελπίζω να απολαύσετε και να μείνετε συντονισμένοι καθώς σύντομα θα μετακινηθούμε σε όλη τη χώρα.

Στο τελευταίο μας ταξίδι μαζί, είδαμε την κρύα ή χειμωνιάτικη πλευρά του αγαπημένου μου μέρους για να ξεφύγω απο την καθημερινότητα στην Ελλάδα. Τι θα λέγατε να το επισκεφτείτε το καλοκαίρι; Ξέρω ότι είναι Δεκέμβρης, που σημαίνει τζάκι, χιόνι, φίλους, ζεστές λιχουδιές και σοκολάτα αλλά... Αφήστε την αντίθεση να κάνει το δικό της. Πολλοί άνθρωποι επιλέγουν την Ελλάδα για τον προορισμό των διακοπών τους. Συνήθως επιλέγουν ένα από τα νησιά ως καλοκαιρινή περιπέτεια για παραλία, ήλιο, κρύα ποτά και διασκέδαση. Όμως, ας δούμε έναν άλλο τρόπο να περάσετε το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Υπάρχουν μέρη λιγότερο γνωστά στους ανθρώπους επειδή είναι «πράσινα». δίπλα σε βουνά, καταρράκτες, χωριά ή εξοχή που είναι πιο δύσκολο να εξερευνηθούν από μη ντόπιους. Βρίσκονται στο κεντρικό τμήμα, μεγάλα νησιά όπως η Εύβοια ή η Κρήτη, η Πελοπόννησος και το βόρειο τμήμα της Ελλάδας. Αυτός είναι ο λόγος που επιλέγω να πηγαίνω συχνά εκεί την πιο ζεστή εποχή του χρόνου αντί να την περνάω στην παραλία. Δείτε και την άλλη πλευρά... Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, μπορεί να κάνει πολύ ζέστη οπότε είναι ένας καλός τρόπος απόδρασης απο τον καύσωνα. Επίσης να έχετε διπλα σας τον ήχος του ποταμού. Μπορείτε επίσης να βρειτε καλής ποιότητα φρέσκο τρεχούμενο νερό κατευθείαν από το βουνό ώστε να μπορείτε να γεμίσετε τα μπουκάλια σας για να το απολαύσετε κατά τη διάρκεια των διακοπών σας και αν σας αρέσει... Μπορείτε επίσης να κάνετε πεζοπορία. Ας ξεκινήσουμε το ζεστό μας ταξίδι σε μια κρύα εποχή ααα και ποιος ξέρει... Στο επόμενο ταξίδι μας μπορεί να πάμε μακριά όπως είχαμε υποσχεθεί!

Καθώς ο χειμώνας πλησιάζει ή είναι ήδη εδώ χαχα, Ας επισκεφτούμε ένα από τα αγαπημένα μου μέρη όπου πάω στην Ελλάδα ή πιο συγκεκριμένα... Στην Εύβοια. Δεν το έχω μοιραστεί ποτέ, αλλά είναι μια πραγματική απόδραση, οπότε γιατί όχι. Χιονισμένο, ήσυχο, καλό φαγητό, ζεστό και κρύο ταυτόχρονα με υπέροχο ντόπιο επιδόρπιο και πάνω από αυτή την εκπληκτική θέα. Τι αλλο θελεις? Ξεκινώντας από τηνπόλη μου τη Χαλκίδα, είναι περίπου 45 λεπτά με το αυτοκίνητο. Εάν δεν έχετε πρόσβαση σε αυτοκίνητο, Μην ανησυχείτε. Υπάρχουν λεωφορεία για εκεί, ίσως έχετε λιγότερες επιλογές κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Ανηφορίζοντας προς το βουνό της Δίρφυς, όπου μπορείτε να βρείτε μια τεράστια χαράδρα, μπορείτε επίσης να πάρετε γλυκό νερό που είναι αρκετά δημοφιλές στην Ελλάδα ως το κορυφαίας ποιότητας νερό της Δίρφυς. Στη συνέχεια, αν συνεχίσετε να οδηγείτε περνάτε το χωριό Στενή και πηγαίνετε προς την κορυφή του βουνού, γίνεται λίγο επικίνδυνο, αλλά εκεί μπορείτε να απολαύσετε υπέροχη θέα και πολύ χιόνι. Αν αποφασίσετε να σταματήσετε στο χωριό Στενή, έχετε λίγες επιλογές, είτε να απολαύστε καλό φαγητό, όπως ελληνική σαλάτα με ψωμί, ελαιόλαδο και τζατζίκι, χοιρινά ή αρνίσια παϊδάκια και μια επιλογή από μαγειρευτά και άλλα παραδοσιακά εδέσματα δίπλα στο τζάκι ή περπατήστε στο περιοχή που μπορείς να βρεις παλιά κτίρια ή επιτέλους να γευτείς Μπισκοτόγλυκο και Λοκουμάδες που είναι χειροποίητα και ντόπια και θα σας πω ότι... Είναι απο τα καλύτερα! Υπάρχει μια τελευταία στάση που πρέπει να κάνετε όμως... Αν στρίψετε ελαφρώς αριστερά αντί για δεξιά που κατευθύνεται προς το χωριό, θα βρείτε έναν δρόμο που οδηγεί στο ψηλότερο σημείο του χωριού. Εκεί μπορείτε να βρείτε ένα ξενοδοχείο όπου μπορείτε να διανυκτερεύσετε ή να χαλαρώσετε στα καφέ με θέα που κόβει την ανάσα. Θα μπορείτε να απολαύσετε το χωριό, το ποτάμι ή το χιόνι με ένα ζεστό φλιτζάνι καφέ ή τσάι ή οτιδήποτε λαχταράτε! Αν ο χειμώνας δεν είναι η εποχή σου... Μην ανησυχείς, απλά περίμενε την επόμενη ανάρτηση σε λίγες μέρες και ας φύγουμε από την Ελλάδα στο εγγύς μέλλον, Ας ταξιδέψουμε λίγο περισσότερο αλλά μην ξεχνάμε. Είμαι εδώ, ταξιδεύουμε μαζί για να μην είστε μόνοι. Απολαύστε!

Κυριολεκτικά στην άλλη πλευρά της Εύβοιας, αφού περάσουμε την παλιά γέφυρα της Χαλκίδας, έχουμε ένα στολίδι που ονομάζεται Λουκίσια. Μπορεί να είναι δύσκολο καθώς έχουμε πρώτα μια δημόσια και μια μάλλον κανονική παραλία. Αν προχωρήσουμε λίγο πιο πέρα όμως που συνήθως απαιτεί αυτοκίνητο, έχουμε δύο ή τρεις μικρές παραλίες που συνδέονται μεταξύ τους με κρυστάλλινα κρύα νερά που είναι καταπληκτικά για ένα ζεστό καλοκαίρι στην Ελλάδα. Μπορεί να μην έχετε άμμο στην παραλία, αλλά ένα μη ενοχλητικό βότσαλου. Είναι αρκετά άνετο να ξαπλώσετε ή να χρησιμοποιήσετε μια πτυσσόμενη καρέκλα και να απολαύσετε τον κρύο καφέ σας. Έχει πάντα λιακάδα αλλά καθώς ο ήλιος κρύβεται μισό πίσω από το βουνό, δεν θα σας κάψει. Είναι ευχάριστο με κάθε τρόπο. Είναι το τέλειο μέρος για μια πραγματική απόδραση από την πραγματικότητα. Στην τελευταία μας ανάρτηση ή Ταξίδι μιλήσαμε για την απόδραση του reality από τη Χαλίδα στην Ερέτρια, αλλά υπάρχουν οικογένειες και μια μεγάλη παραλία. Αυτό στα Λουκίσια είναι αρκετά μικρό και μη δημοφιλές. Απολαύστε τις παρακάτω εικόνες και μείνετε συντονισμένοι για την επόμενη ανάρτησή μας που θα είναι ένα ταξίδι αρκετά μακριά από την Ελλάδα... στο εξωτερικό.